- çıkarcı
- 1.корыстолю́б, материали́ст; конъюнкту́рщик2.корыстолюби́вый, стяжа́тельский; своекоры́стный
çıkarcı çabalar — де́йствия с коры́стной це́лью
çıkarcı ve hasis menfaatler — корыстолюби́вые и ни́зменные интере́сы
Büyük Türk-Rus Sözlük. 2014.
çıkarcı
Смотреть что такое "çıkarcı" в других словарях:
çıkarcı — is. Yalnız kendi çıkarını düşünen, çıkarını kollayan kimse, çıkarsever, menfaatçi, menfaat düşkünü, menfaatperest, menfaatperver, menfaattar Büyüklere ve topluma en büyük fenalık çıkarcı oğlu çıkarcı pohpohçulardan gelir. H. Taner … Çağatay Osmanlı Sözlük
eşek eşeği ödünç kaşır — çıkarcı, başkasına yardım ederken ileride onun da kendisine yardım edeceğini düşünür anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
avantacı — is. Çıkarcı, beleşçi, bedavacı … Çağatay Osmanlı Sözlük
çıkarsever — is. Çıkarcı … Çağatay Osmanlı Sözlük
menfaat düşkünü — is. Çıkarcı Şu milletini üstün görmeyen, şu menfaat düşkünü, şu bozguncu, millî şuura erememiş insanlardır. O. S. Orhon … Çağatay Osmanlı Sözlük
menfaatçi — is. Çıkarcı … Çağatay Osmanlı Sözlük
menfaatperest — is., esk., Ar. menfaˁat + Far. perest Çıkarcı … Çağatay Osmanlı Sözlük
menfaatperver — is., esk., Ar. menfaˁat + Far. perver Çıkarcı Şimdiye kadar eğilmeyen boynunu menfaatperver, hesapçı bir zahit gibi büktü. Ö. Seyfettin … Çağatay Osmanlı Sözlük
menfaattar — is., esk., Ar. menfaˁat + Far. dār Çıkarcı Biz birbirimizi çekemeyiz. Ve menfaattar olmadıkça da hiçbir şeyi methetmeyiz. H. R. Gürpınar … Çağatay Osmanlı Sözlük
menfaatperest — (A. F.) [ ﺖﺱﺮﭘ ﺖﻌﻔﻨﻡ ] çıkarcı … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
